Op een mooie najaarsavond in 1957
zaten voor het huis van Willy Landré in de Beukenlaan op het muurtje 4
buurtgenoten, namelijk Frans Zimdarse, Elzo Free, Tonnie Schuur en Willy
Landré. Op een gegeven moment kwam een motorrijder met een flinke snelheid
vanuit de Eikenlaan richting visvijver. Eén van de vier merkte op dat het maar
goed was, dat er op dat moment geen kinderen bij hun in de straat speelden.
Toen viel het woord “speeltuin”
en ontspon zich een ernstig gesprek. Waar zou in onze steeds groeiende bomenbuurt
met veel jonge mensen en veel jeugd plaats zijn voor een speeltuin(tje)? Eerst
ging de gedachte uit naar het door een sloot omringde stuk grond, waarop later
de huishoudschool zou worden gebouwd. Ze wandelden er heen, maar zagen toch
ernstige bezwaren, zoals de brede sloot en het oversteken van de toen al vrij
druk bereden Sint Vitusholt.
Boswachter De Jong zag ze staan
praten, was het met hun bezwaren eens en maakte ze attent op het stuk grond
achter het voormalige WVV-terein. Hoe ze de taken toen verdeelden en wie
precies wat ging doen is ons niet bekend. Ze zochten eerst contact met de
gemeente en daar werd tot aan de gemeenteraad toe, hun verzoek om dat stuk
grond te mogen gebruiken, besproken.
De heer De Jong kwam in zijn functie
als boswachter regelmatig op het stadhuis en heeft daar steeds weer op
aangedrongen op een beslissing. Uiteindelijk kregen ze bericht dat ze die plek
mochten gebruiken, mits ze de zaak goed aanpakten.
Ze zochten eerst contact met de twee
reeds bestaande speeltuinverenigingen in onze gemeente, t.w. Bovenburen en
Garst. Er werd besloten een avond samen te komen en zo vond hun eerst “echte”
vergadering plaats in het gebouw van de Garst. Deelnemers waren de heer Slof
van de Garst, Glazenburg van Bovenburen en zij met hun vieren. Ze kregen veel
bruikbare adviezen en ze vonden het vooral zo opvallend dat alles zo
vriendschappelijk werd behandeld.
De eerste goede raad die ze opvolgden
was contact opnemen met de NUSO, de overkoepelende organisatie van
speeltuinverenigingen. Twee heren van deze “club”kwamen op een zaterdagmiddag
naar Winschoten, gaven ze alle mogelijke adviezen, bouwtekeningen van
speelattributen, subsidiemogelijkheden en verplichtingen. De hele bomenbuurt
werd voorzien van een stencil, waarin ze hun plannen bekend maakten, een
geldelijke bijdrage vroegen, en alle mannen opriepen hun te helpen met de bouw
van een houten clubhuis, waarvoor ze toestemming van de gemeente hadden
gekregen.
Er moest van alles geregeld worden,
aanleg riolering, waterleiding, elektriciteit, gas, bouwmaterialen (hout,
buizen, wc‘s, keuken, dakbedekking, enz.), afwerking (verf, lampen, tafels,
stoelen enz.); omrastering (door de gemeente gratis gedaan); en geel zand op
het voorste deel. Tientallen buurtbewoners gingen aan de slag en zo was de zaak
eindelijk zo ver klaar, dat tot oprichting van de speeltuinvereniging kon
worden overgegaan.
Zonder medewerking van de instanties,
diverse bedrijven en de zeer vele vrijwilligers was de speeltuin er toen nog
niet gekomen.
Helaas zijn Willy, Frans, Tonnie, Elzo
en de heer De Jong niet meer onder ons, maar we zullen ze altijd herinneren als
bijzonder “fijne” mensen, met een groot hart voor kinderen.
Deze tekst is geciteerd uit het stukje
wat Willy Landré schreef in het boekje, welke werd uitgegeven in 1998 ter
gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de vereniging.
Heeft u nog oude foto’s, filmpjes of oude krantenknipsles over Speeltuinvereniging Sint Vitusholt? Neem contact met ons op. Bel 0597 417373 of stuur een e-mail naar sint.vitusholt@gmail.com
Video’s: